راستیاتش نمی خواهم بیندازم گردن دانش گاه،اما خب راحت هم نیست که همه اش را خودم گردن بگیرم!

اینکه از وقتی دانش جو!شده ام کتاب خواندنم کم شده است،محدود می شود به تابستان یا تعطیلی ای که بشود خواند!انگار یادم رفته است که هم میشود درس خواند و هم کتاب.بنازم...

قیدار هم که...

امیرخانی را همه ی خواننده های ثابتش می شناسند.به نظرم بیشتر میخواست ناز شستی نشان بدهد.خب حق بود از این نظر!از نظر خلاق بودن امیرخانی در تکیه کلامها و شخصیت سازی ها و اطلاع درباره ی مثلن گاراژیاچیزهای دیگر.

اما هدف اش را نمی فهمم.بالاخره باید چیزی میشد.

یک کتاب فقط وصف قیدار گفتن برای خود قیدار هم خوش آیند نیس!

کتاب همه اش یک  دست بود،دراصل حق نبود از نظر روند...

چه می دانم.

چیزی که مرا جذب میکند این است که امیر  خانی در شخصیت های داستانش جامیگیرد.آدم حس میکند که او خودش همه شان است.همه شان را حس کرده،جای همه شان بوده.

داستان سیستان اما یک چیز دیگر بود.

"مومن در هیچ چارچوبی نمی گنجد"حکما...

"بخشی" از شخصیت­هایی که فهرست آثارشان در این مجموعه آمده است عبارت است از:

«امام خمینی، مقام معظم رهبری، علامه طباطبایی، شهید مطهری، آیت الله جوادی آملی، استاد مصباح یزدی، علامه حسن زاده آملی، علامه جعفری، آیت الله سید محمد حسین حسینی طهرانی، امام موسی صدر، آیت الله سید محمد باقر صدر، مرتضی آوینی، دکتر رضا داوری، علی صفایی حائری، جلال آل احمد، محمد رضا حکیمی، حسین کچوئیان، سعید زیبا کلام، عبدالحسین خسرو پناه، علامه سید مرتضی عسگری، اصغر طاهر زاده، سلیمان حشمت، حمید پارسانیا، ابراهیم فیاض، یوسفعلی میرشکاک، شهریار زرشناس، موسی نجفی، رسول جعفریان، محمد رضا زیبایی نژاد، سید عباس نبوی، عماد افروغ، محمدرضا ریخته­گران، حسین سوزنچی، حسن عباسی، حسن رحیم پور، علیرضا پناهیان، اسماعیل شفیعی سروستانی، داود صمدی آملی، محمد مدد پور، سید محمد مهدی میرباقری، علیرضا پیروزمند، محمد فنایی اشکوری، حسن بلخاری، کریم مجتهدی، غلامعلی حداد عادل، قاسم کاکایی، سید عباس قائم مقامی، داوود فیرحی، سید یحیی یثربی، احمد بهشتی، سید حسن سعادت مصطفوی، مرتضی آقا طهرانی، احمد عابدی، علیرضا قائمی­نیا، مصطفی دلشاد تهرانی، محسن غرویان، مهدی نصیری، محمد سعید مهدوی کنی، هادی صادقی، سید احمد فردید، سید مجتبی نواب صفوی، آیت الله مهدوی کنی، رضا امیرخانی...»

اگر اين مجموعه با عنوان ديگري غير از «جبهه فكري انقلاب اسلامي» منتشر مي­شد نيازي به اين نقد و يادداشت احساس نمي­­شد. به عنوان مثال اگر اين مجموعه تنها به قصد معرفي برخي شخصيت­هايي كه با محوريت مسائل و چالش­هاي انقلاب اسلامي به نگارش آثاري همّت گمارده­اند - صرفنظر از اينكه در تبيين و تحليل خود صائب بوده­اند يا خير- با انتظار مخاطب متناسب بود. اما عنوان «مجموعه کتاب­های جبهه فكري انقلاب اسلامي» در ذهن مخاطب، توقعي ديگر بر مي­انگيزد كه اين مجموعه، اين توقع را برآورده نمي­سازد، بلكه، نقدي جدّي را متوجه آن مي­ساز­د. در مقدمه کتابچه بر جامع نبودن فهرست نویسندگان تأکید شده است؛ اما ضعف مهم­تر، مانع نبودن این مجموعه است. 

به گزارش خبرنگار شبستان، نسب نسل اول به "ایمان" برمی‌گردد، به ابراهیم حنیف که پدر ایمان بود... پای نسل دوم، در "خون" است، خونی که می‌رسد به سرخی رد تیغ بر گلوی اسماعیل ذبیح، فرزند ابراهیم..

اما سرسلسله نسل سوم، قیدار نبی، فرزند اسماعیل نبی، فرزندزاده ابو الانبیاء، ابراهیم نبی است که خود، صفتش "مدارا" ی با مردمان بود و پدر پدران سلسله خاتم انبیاست...

و این نقشی است از قیدار، عمل بنده کم‌ترین، رضای امیرخانی

در میان آثار منتشر شده از رضا امیرخانی همچون کتاب‌های "نفحات نفت"، "جانستان کابلستان"، "من او"، "ارمیا"، "سرلوحه‌ها"، "بیوتن"، "ناصر ارمنی"، "از به،" نشست نشا" و داستان "سیستان"، "قیدار" خیلی زود در میان خوانندگان جا باز کرد و در فاصله‌ای کوتاه تجدید چاپ شد، به گونه‌ای که هم‌اکنون پس از چند ماه از رونمایی این کتاب در نمایشگاه بین الملی کتاب، چاپ پنجم آن با شمارگان 3000 نسخه از سوی انتشارات افق روانه بازار شده است و صحبت های زیادی پیرامون آن در رسانه ها و وبلاگ ها وجود دارد.

رمان قیدار مشتمل بر 9 فصل و 294 صفحه است.

مرسدس کوپه کروک آلبالویی متالیک، تاکسی فیات، کبریتی دویست ودو، اسب اینترنشنال، موتور وسپای فاق گلابی، هجده چرخ اتاق‌دار، پلیموث کورسی سیب‌فروش‌ها، اف هشتاد و پنج عینکی شیشه شکسته، گاومیش دوازده سیلندر، براق، مرکبی آسمانی، سپید رنگ، با گوشی لرزان عناوین فصول کتاب قیدار هستند.

-در قرآن اسم بعضی پیامبر آمده است؛ اسم بعضی غیر پیامبران هم چه صالح و چه صالح آمده است... صلحا عاشق حضرت باری هستند ... اما حضرت حق، بعضی را خودش هم عاشق است.... عاشقی خدا توفیر دارد با عاشقی ما... خدا عاشقی است که حتما دوست ندارد اسما معشوقش را کسی بداند... به او می‌گوید رجل! همین... مرد! .... همین .... می‌فرماید وجاء من اقصی المدینه رجل سیعی ...جای دیگر می‌فرماید وجاء رجل من اقصی المدینه یسعی، یعنی این دو تا رجل با هم فرق می‌کنند.... یکی می‌آید موسی نبی را نجات می‌دهد، قوم بنی اسراییل را در اصل نجات می‌دهد... دیگری هم قومی را از عذاب نجات می‌دهد... اسمش چیست؟ اسم‌شان چیست؟ نمی‌دانیم... رجل است...

در بخشی از کتاب می‌خوانیم: قصه از ما ربیع شروع شد... پایان ماه صفر بود که قیدار شهلا را عقد کرد... حالا دوباره به محرم نزدیک می‌شویم. قیدار منتظر است تا برای اول بار در لنگر علم هیئت جوان را بلند کند. آرام آرام سیاهی‌ها را به در و دیوار حسینیه می‌زنند و پیشواز می‌روند. گوسفند‌های پرواری هیئت را از گاراژ به لنگر می‌آورند...

این کتاب نوشته نشد تا نامی از قیدار باقی بماند که خوشا گمنامان! نوشته شد تا اگر روزی در خیابان بودید و راه می‌رفتید و گرفتار پنطی و نامرد شدید امیدتان ناامید نشود، بعد یک‌هو پیش پایتان پیکانی یا بنزی قرمز زد و مردی چارشانه با موهای جوگندمی پیاده شد....

نوشته شد تا اگر روزی در بیابان، بنزین تمام کرده بودید و امیدتان ناامید شده بود، بعد جیپ شه بازی یا هامر اچ دویی ایستاد و از سمت شاگرد، زنی شلنگ و چار لیتری داد دست‌تان تا از باکش بنزین بکشد...

نوشته شد تا اگر روزی در هر گوشه‌ای از این عالم، مردی دیدید که دوان دوان یا لنگان لنگان از دوردست می‌آمد... تمام‌قد از جا بلند شوید و دست به سینه بگذارید تا در افق دور شود... با گام‌هایی که هر کدام به قاعده یک آسمان است.

 رضا امیرخانی در مورد چگونگی شکل گیری "قیدار" اذعان کرده است: واقعیت این است که طرح "قیدار" از تصویر استقبال تختی و همراهی او با یکی از بستگان که در سال 1345 قصد سفر حج را داشته بود، شکل گرفت و اگر در داستان شخصیت قیدار با تختی ارتباط پیدا می‌کند، به خاطر وجود بن‌مایه‌های این تصویر در شکل‌گیری قیدار است. من نیز خود یک وقت‌هایی راجع به تختی رگ گردنی می‌شوم و این به خاطر این است که از تختی غیرمعقول استفاده می‌کنیم.

این نویسنده، نگارش "قیدار"  را ادای دینی به یک شیوه داستانی ذکر کرده و گفته است: "قیدار" حتی در عرصه داستانی ضعف‌های بی‌شماری دارد و خودم می‌گویم که "قیدار" اصلا رمان نیست.

گفتنی است، چاپ پنجم رمان قیدار نوشته رضا امیرخانی با شمارگان 3000 نسخه و قیمت 9000 تومان از سوی انتشارات افق به تازگی روانه بازار کتاب شده است.

رمان «قیدار» رضاامیرخانی را هفته قبل تمام کردم و ناراحتم از اینکه تمام شد.این احساس را موقع خواندن «من او» هم داشتم.قیدار به پای «من او» نمیرسد ولی خیلی خوب است و به ۲بار خواندنش می ارزد. مضمون قیدار عشق و وفاداری و لوطی گری -خلاصه بگم درباره سلوک -است.از «شدن» حرف میزند.ماجرای خوش نامی٬ بدنامی و گمنامی ... حق؟

شاید حالی دست داد و در اوصافش نوشتم.رمان امیرخانی را اگر یک بار بخوانی عاشق می شوی.دوبار که بخوانی باور می کنی.اگر به سه بار رسید تازه می توانی ادعا کنی که رمان را فهمیده ای.به موت قسم عین حقیقته... حق؟

به نظرم رضا دارد به دنبال همان جزیره ای می گردد که سهراب هم به دنبالش بود و آدمهایش. آنها که این روزها به دنبال مسکن قوی هستند به شدت بهشان توصیه می شود.آنها که وامانده اند.آنها که پشیمانند. آنها که پیر و مرشدشان را گم کرده اند یا خیلی وقت است به او سر نزده اند. برای او که خراب رفیق است. برای او که سیبیل گرو می گذارد و مثل چک میلیاردی از تعهدش محافظت می کند.ماجرای خوش نامی٬ بدنامی و گمنامی ... حق؟

آدمی که یکبار خطا کرده باشد و پاش لغزیده باشد و بعد هم پشیمان شده باشد، مطمئنتر است از آدمی که تا به حال پاش نلغزیده...

خطانکرده، تازه وقتی خطا کرد و از کارتن آکبند در آمد، فلزش معلوم میشود، اما فلز خطاکرده رو است، روشن است... مثلِ کفِ دست، کج و معوجِ خطش پیداست...

از آدم بی خطا میترسم، از آدم دو خطا دوری میکنم، اما پای آدم تک خطا میایستم...

قیدار...

رضا امیر خانی...

نشر افق...

بعد از نماز رفتم پاساژ دنبال کتاب “مردی در تبعید ابدی”. یه کتابفروشی بهم قول داد برام بیاره فردا. بعد یه آگهی دیدم که آخرین کتاب رضا امیرخانی -قیدار- منتشر شده. کلی ذوق کردم و کتابو خریدم. در حالی که فروشنده داشت بقیه پولمو پس میداد یه نگاهی به فهرست کتاب کردم و کلی ذوق کردم از عنوانای جذاب فهرست توی کتاب فروشی با آقایی آشنا شدم که هوس کرد زندگینامه نادر ابراهیمی، -نویسنده ی مردی در تبعید- رو بهم هدیه بده. به خوبی تاثیر مثبت بودن رو احساس کردم. این هدیه بخش کوچیکی از انرژی مثبت من بود که به خودم برگشت.
برگشتنی رفتم گلفروشی یه رز سرخ گرفتم (…) و اومدم خونه، نشستم به خوندن رمان قیدار. قلم رضا امیرخانی رو دوست دارم. این دو تا پاراگراف مجزا از فصل اولشه:

تو کار قیدار پشیمانی راه ندارد. قیدار هیچ وقت پشیمان نمیشود… من همیشه به تصمیم اول احترام میگذارم. تصمیم اولی که به ذهنت میزند، با همه ی جان گرفته میشود. تصمیم دوم، با عقل، و تصمیم سوم با ترس… از تصمیم اول که رد شدی باقی اش مزه ای ندارد…

میگفتند تار و پودی که زن آبستن و زائو ابزار زده باشد، شل و وارفته است. فرشی که پیرزن بافته باشد، گرم است و به درد خواب زمستان میخورد… فرش دختر مجرد، تیزرنگ است و تند و چشم را میزند… اما همان ها میگفتند امان از قالی نوعروس و دختر عاشق… نقشش هزار راه میبرد آدم را… نقشش غلط است؛ مرغش سر میکند توی و گل و گلش میرود زیر بال و پر مرغ، اما عوضش تا بخواهی جان دارد…

قیدار میخوانم.

اصلا دوست ندارم کتاب را نخوانده هی مقایسه اش کنم با کارهای قبلی امیرخانی

اما آن طرف ذهنم هی ایراد میگیرد که چقدر این کار ضعیف تر از آب درآمده است.

قیدار میخوانم...

اما من او نمیشود...بیوتن نمیشود..چون اینبار وقتی به یک جمله ی فوق العاده برخورد میکنم دوست دارم بلند برای همه بخوانمش....

قبلترها این طوری نبود...قبلترها هیچ جمله ای را بلند نخواندم برای کسی....

خاطرات و روزنوشت های سال 1368آیت الله هاشمی رفسنجانی هم همچنان مخاطب دارد و در لیست پرفروش ها به چشم می خورد؛ خاطراتی خواندنی از سال سرنوشت ساز نظام و اتفاقات تلخ و شیرین سال 68.  تازه ترین رمان رضا امیرخانی هم که از نیمه اردیبهشت تا امروز نزدیک به 30 هزار نسخه فروش داشته و در لیست پرفروش ترین های انتشارات افق بوده، هنوز در فهرست علاقمندی های اهالی کتاب است. «قیدار» شاید گمشده اخلاق سیاسی روزگار ماست که اینگونه طرفدار پیدا کرده، رمانی درباره بازگشت به جوانمردی دهه 50.

ساکنان تهران برای تهیه این کتاب ها و لوح فشرده دکتر شریعتی کافی است با شماره 20- 88557016 سامانه اشتراک محصولات فرهنگی؛ سام تماس بگیرند و آن را در محل کار یا منزل _ بدون هزینه ارسال _ دریافت کنند. باقی هموطنان نیز با پرداخت هزینه پستی می توانند این کتاب را تلفنی سفارش بدهند.

دعا کنید بازم برم .....

کتاب قیدار هم خیلی قشنگه الهی فدای رضاجان امیرخانی ....

زیاد تو زنده گی خطا کرده ام ، خیلی بیشتر از تو ؛ برای همین با آدم خطا کار راحت ترم . آأمی که یک بار خطا کرده باشد و پاش لغزیده باشد و بعد هم پشیمان شده باشد ، مطمئن تر است از آدمی که تا به حال پاش نلغزیده ... این حرف سنگین است ... خودم هم میدانم . خطا نکرده ، تازه وقتی خطا کرد و از کار تن آک بند در آمد ، فلزش معلوم می شود ، اما فلز خطاکار رو است ، روشن است ... مثل این کف دست ، کج و معوج خطش پیداست . ازآدم بی خطا می ترسم ، از آدم دو خطا دوری می کنم ، اما پای آدم تک خطا می ایستم ... با منی ؟

شهلا وسط گریه لبخند می زند و سر تکان میدهد :

با تو ام ...

نمی گوید با شما ... می گوید ، " با تو " .

" رضا امیر خانی – قیدار-مرسدس کروک ...- صفحه ی 31"

سرویس فرهنگی «فردا»:احسان حسینی نسب: قیدار، آخرین کتاب امیرخانی که این روزها با استقبال مخاطبان مواجه شده است، روایت دلدادگی مردی لوطی مسلک از تهرانی‌های قدیم است که دل باخته دختری است و در عین حال شخصیتی کاریزماتیک دارد. داستان در دهه‌های سی و چهل می‌گذرد و راوی اتفاقاتی است که در آن دوره می‌افتد.

قیدار را می‌توان از چند جهت بررسی کرد، پیش از همه باید تاکید کرد امیرخانی راوی داستانی است که خود زمان روایت داستان را تجربه نکرده است. علیرغم برخی انتقادات که منتقدین به کتاب امیرخانی وارد کرده‌اند باید تاکید کرد نثر این کتاب، در کنار تعاریف و تصاویر بسیار قوی وجه تمایز قیدار با کتاب‌های مشابه آن است. مانند این که نویسنده‌ای دوران روسیه کمونیستی را درک نکرده باشد اما چنان قوی اثری را در آن دوره زمانی خلق کند که به عنوان مثال شما با خواندن آن به یاد آثار میخائیل بولگاکف بیفتید. به نظرم نویسنده‌ای که بتواند این دیالوگ با گذشته را به بهترین و باورپذیرترین صورت آن برقرار کند نویسنده موفقی است، بنابر این امیرخانی را در نثر و روایتگری قیدار، دامنی منزه دارد.

قیدار، رمان لوطی‌های تهران است. یادآور داستان‌های مرد‌های قدیم تهران که میل زورخانه را در گود دست می‌گرفتند و دم از حق می‌زدند و هو می‌کشیدند. در کنار این لوطی منشی قیدار، دلباختگی او به شهلای داستان نیز مکمل شخصیت قهرمان قیدار است. آنچه که امیرخانی با رندی از آن تغافل نکرده است، نشان دادن وجوه مختلف شخصیت قیدار است، قیداری که گاراژدار بزرگ تهران است، قیداری که سفره‌دار بزرگ هیئت است، قیداری که افسر ژاندارمری را تلکه می‌کند، قیداری که دست بیچارگان را می‌گیرد، قیداری که راننده‌های معتاد شده را دور و بر خودش جمع کرده، قیداری که عاشق است و قیداری که سالک راه است، یعنی دل در گرو مهر پیرش دارد.

رضا امیرخانی در قیدار پیش از آنکه کاراکتری از قیدار را به تصویر بکشد، آرمان‌شهری را با تعریف خودش توصیف می‌کند. آرمان‌شهری که تحت لوای قیدار خان و با حضور رانندگان بیابانی در گاراژ او و در لنگر پا سید تصویر شده است. تربیت راننده‌های بیابانی مطابق با منش پهلوانی قیدار و همچنین نحوه برخورد او با معتادهایی که در لنگر پا سید مواد مخدر می‌کشند همه و همه نشان دهنده آرمان‌شهری است که امیرخانی در قیدار آن را بیان کرده است. ارادت او به سید گلپا و عداوت او با راننده‌های گاراژ شاهرخ که همه زن باره و عیاش هستند رسم‌الخط امیرخانی در بیان آرمان شهرش است. هرچند امیرخانی در توصیف این آرمان شهر گاهی به ورطه شعارزدگی نیز می‌افتد.

امیرخانی نویسنده‌ای ایدئالیست است و این ایده‌آل گرایی را در قیدار به کامل‌ترین صورت نشان داد. نویسنده‌های ایده‌آلیست کار سختی را پیش رو دارند چرا که حرکت در این مسیر، حرکت بر لبه تیغ است، افتادن در دام ابتذال کوچکترین خطری است که نویسنده‌های ایده‌آل گرا را تهدید می‌کند. شاهد این مساله، سیاه و سفید بودن افرادی است که در زندگی قیدار حضور دارند، قیدار به هیچ کسی نگاه رنگی ندارد، برای قیدار یا همه پاکند و یا همه ناپاک و این اولین پرده از ایده‌آل گرائی است.

تقسیم بندی شخصیت‌های این رمان به سیاه و سفید از سوی دیگر مساله‌ای بود که امیرخانی بر آن بارها تاکید کرد، هرچند سوال این جاست در دیدگاه امیرخانی که مبتنی بر عرفان و فقه است، نگاه سیاه و سفید به افراد چگونه می‌تواند معنا داشته باشد، اساسا نگاه دین به افراد، نگاه سیاه و سفید نیست؛ نگاه مبتنی بر «یا با ما یا بر ما» نیست، بلکه افراد با هر مسلک و مرامی در بارگاه عدل خداوندی با یکدیگر برابرند و حتی نگاه خداوند نیز بر اساس فقه اسلامی نگاه نابرابر یا سیاه و سفید نیست.

قیدار از سویی روایتی بیرونی از زندگی مردم اجتماعی است که به پهلوان خود -قیدار- آنگونه که شایسته است احترام می‌گذارند [و پس از آن که پهلوانشان در تصادف با کامیون، مدتی خانه نشین می‌شود، دلسوزانه و به لطایف‌الحیل در پی بازگرداندن او به اجتماع هستند] و از دیگر سو، روایت درونی از دغدغه‌ها و مالیخولیای زندگی پهلوانی است که در عین پهلوانی،‌ قهرمان مردمش نیز هست و تمام این روایت درونی و بیرونی در بستری از عرفان روایت می شود.