اگرچه رمان تازه رضا امیرخانی با عنوان «قیدار» بعد از شش ماه به چاپ هشتم رسیده و خوب مخاطب داشته اما اولین رمان او بعد از سال​ها همچنان مشتری دارد و تجدید چاپ می​شود.

به گزارش خبرآنلاین، رمان خواندنی و تحسین‌شده «منِ او» نوشته رضا امیرخانی که بعد از سال‌ها همچنان یکی از پرفروش‌های بازار ادبیات محسوب می‌شود، از سوی انتشارات افق به چاپ سی و هفتم رسید.  داستان مربوط به زندگى فردى به نام على فتاح است. راوى، قهرمان داستان هم هست، ماجراهاى زندگى خود را، از کودکى تامرگ، روایت مى‏کند.

ساکنان تهران برای تهیه این رمان و سایر رمان های امیرخانی کافی است با شماره 20- 88557016 تماس بگیرند و آن را (در صورت موجود بودن در بازار) در محل کار یا منزل _ بدون هزینه ارسال _ دریافت کنند. باقی هموطنان نیز با پرداخت هزینه پستی می توانند این کتاب را تلفنی سفارش بدهند.

وقتی رفیق آدم چیزی از آدم خواست، لطفش به این است که بی حکمت و بی پرس و جو بدهی.

اگر حکمتش را بدانی که به خاطر حکمت داده ای، نه به خاطر لوطی گری.

...

یکبار که تنگ در آغوشش بگیری می فهمی که همه زنها مهتاب هستند. یا اینکه حکما خواهی فهمید هیچ زنی مهتاب نیست از ازدواج با مهتاب همانقدر پشیمان خواهی شد که از ازدواج نکردن با او.

پس روابط انسانی چه؟

چه نقل هایی یاد گرفته ای! اگر عشقت انسانی است٫ انسانی هم فکر کن. انسان و حیوان نداریم که! زن بگیر اما یکی دیگر را."

                                                                                            منِ او٫ رضا امیرخانی

بیشتر از داستانش نوع نوشتنش جالبه. که اگه نبود داستانِ آنچنان پرمایه ای نیست.

۱۴ روز پیش بسته کتاب هایی که میخواستم از ایران رسیدش !کلی ذوق مرگ شدم وقتی کارتن پستی  رو باز کردم و چشم ام به جلد هاشون افتاد    !

خوراک برای ایام بی حوصلگی !     

بالاخره امشب تو راه برگشت از دانشگاه چند صفحه باقیمونده اولین کتاب رو..  یعنی  "من او " رضا امیرخانی رو  تموم کردم . با اینکه بعضی از کتاب های قبلی اش رو ..هم خونده بودم و حداقل به اندازه یه خواننده غیر حرفه ای  با سبک کار امیر خانی خیلی غریبه نبودم !! ولی واقعا " من او " با آثار قبلی اش خیلی خیلی متفاوت بود ! در طول این چند  روزی که این کتاب رو میخوندم حس میکردم که این روایت ها و اتفاق هاش  رو دارم از نزدیک لمس میکنم   .

تکه ای از " من او " که روی کاغذ نوشتم :

"تنها بنایی که اگر بلرزد محکم‌تر می‌شود، دل است. دل آدمیزاد!!!! باید مثل انار چلاندش تا خوب شیره‌اش در بیاید

. امّا علی از رو نرفت. نشست و آرام برای خود زمزمه کرد:

«مه تاب» تهِ دلش دوباره لرزید. دوباره زمزمه کرد، دوباره لرزید.

خوشحال بود که در دلش چیزی دارد که می‌تواند بلرزاندش.

حالا او هم برای خودش چیزی، رازی، یا کسی داشت! "

من او داستان زندگی "او"ست که در داستان،"علی فتاح" نام دارد و با خواهر ،پدربزرگ و مادرش زندگی می کند و پدرش را در حادثه ای از دست می دهد. و "من" همان نویسنده ی کتاب است که می توانی صدایش کنی رضا امیرخانی!من او،داستان "کریم" و خواهرش مهتاب نیز هست که در همسایگی خانواده ی فتاح زندگی می کنند.

من او داستان "هفت کورِ" گدایی هم می تواند باشد که با گفتن "حق عوضت بده"هایشان کره ی زمین را یک دور می زنند!!

من او داستان حجاب،اعتقاد،ایمان و عشق است.

اعتقاد و حجابی که "مریم"-خواهر علی-را مجبور به ترک ایران کرد.کِی فکرش را می کردی در کشور اسلامی خودت نتوانی حجاب داشته باشی و در کشوری اروپایی بتوانی؟!!

این کتاب داستان عشقی است که موشک های صدام دوامش ندادند و زیر یک خروار خاک دفنش کردند.شاید هم من اشتباه کرده باشم،شاید این داستان،داستان عشق نباشد؛چون هیچ کس به هیچ کس نرسید.شاید"من" یا همان نویسنده می خواست ثابت کند عشق واقعی و همیشگی فقط یکی است؛عشقِ به "حق".

شاید داستان،داستان کافه مسیو پرنر باشد با قهوه ی"دریانی"اش و آه های پیرزن و پیرمردی که معلوم نیست بعد از چند سال هنوز عشق شان هجی نشده است.

راستی!"من او" می تواند داستان من و تو هم باشد،چرا و چه جوری اش را خودت جواب می دهی،وقتی که حوصله کردی و 432 صفحه اش را تا آخر خواندی!

حکمی نمیشود گفت که آدمی زاد از چیزهایی که می داند بیشتر تقه اش میخورد یا از چیزهایی که نمی داند.دانستن،همیشه هم به ندانستن نمی ارزد،لا عِلمَ لَنا اِلا ما عَلّمتَنا... یا علی مددی!

"من اویِ رضا امیرخانی"

دو شبه دارم منِ او میخونم!

قشنگه!

اما همه نمیپسندن!

کلا سبک نوشتن اقای امیرخانی با بقیه متفاوته و هر کسی نمیپسنده اما این کتابشون کلا خیلی متفاوته منم با خیلی از چیزاش مشکل دارم ولی دوست دارم زودتر بخونم ببینم اخرش چی میشه!

بچه گنجشک: بشمار سه...

_من می خواستم بفهمم توی این کوره چه کاره ام، که فهمیدم.

...

_"ای والله نوه ی حاج فتاح، تو نوه ی منی، بعد از این هم همه کاره ی کوره ی فردوس، اما فکر نکن تو همه کاره ای. کار را نه تو انجام می دهی، نه هیچ کدام آن اسمی ها..."

_این را فهمیدم باب جون! شما مثل نخ تسبیح می مانید...

_"نه! نخ تسبیح من نیستم. نخ تسبیح، لطف خداست که هر روزی یک جوری جلوه میکند...پاری وقت ها توی دست های حسن است که جهنم نمی سوزاندش و فال فال آجر داغ را زیر  و رو می کند. هر روز یک جور جلوه می کند، امروز هم همان قانعی بود که محمود گفت."

_کارگر کرد چاه؟

_"آره، همان کارگر کرد. اگر یک آدم خوب، خیلی خوب، میان یک جمع نباشد، آن جمع، بشمار سه از بین می رود.گرگ ها هم را پاره می کنند...پس نخ تسبیح همان آدم خوب است، همان کار خوب است، همان...می فهمی؟"

علی سرش را تکان داد. از این که چیزی فهمیده بود، خوشحال بود. دست باب جون را گرفت و گفت:

_شما از همه اسمی ترید!