خدا شاهده دلم برای همه تون تنگ شده اما مساله اینه که من از راه GPRS وصل می شم که سابق بر این سرعت خوبی داشت اما چند وقتی است سرعت بسیار افت کرده و ناگزیر بودم سری به کافی نت بزنم که هزینه ی بالایی دارد و سرعتش هم چندان با خودم تفاوتی ندارد.چه کنیم که دانشجویی است و بی پولی :دی

این روز ها بیشتر سرم تو کتابخونه و کتاب فروشی ها بود و یه چیزی حدود 30 هزار تومن با پس اندازم تو این نداری دانشجویی کتاب خریدم و نمی دونم چه فکری کردم که این کارو کردم :دی

یکی از این کتابا بیشتر از همه نظرم رو جلب کرد.از فدراسیون پزشکی ورزشی که بر می گشتم از راه میدون ولیعصر رفتم.موجودی جیبم سه هزار تومن بود با یه کارت اتوبوس.دیدم این همه مدت که قراره تو اتوبوس بشینم که حوصله م سر میره پس رفتم انتشارات هاشمی،ناشر مورد علاقه م که بچه بودم مادرم رو می پیچوندم تا از اینجا کتاب بخرم آخه به خونه مون خیلی دور بود.داشتم تو قسمت ادبیات داستانی چرخ میزدم و چیزی نظرمو نمی گرفت.اگر پول کم میومد کارت بود ولی چیزی چشممو نمی گرفت.یکی از آقایون اومد و گفت کارای رضا امیرخانی رو خوندید؟و یهو یک عالمه کتاب آورد .گفتم کاش به هم نمی ریختیدچون من فقط سه هزار تومن دارم.گفتن مجبور که نیستی همه رو بخری  من فقط دارم بهت معرفی می کنم.من رو با کتاب ها تنها گذاشتن و رفتن ایشون.از بین کتاب ها کتاب چشمم رو گرفت:

این کتاب توسط آقای امیرخانی در سال 1380 نوشته شده است و توسط انتشارات قدینی به چاپ رسیده است.ادبیات جالبی دارد و چند مورد توسط خود ایشان توجیه شده است.مثلا واژه ی"زندگی"را ما اینطور مینویسم.در کتاب ایشان اینطور نوشته اند:"زنده گی"توجیهشان هم این است که مرده و زنده واژگان پهلوی هستند و ابتدا چنین نوشته می شدند:"مردگ و زندگ"و گان از نشانه ی جمع نیست چون گاف جزوی از واژه است!

خود من که ابتدا کتاب را دیدم تصور کردم نام آن "لشت نشا"است و لابد داستان دختر یا پسری اهل این شهر شمالی است که فکر رفتن از کشور است و اصلا دقت نکرده بودم.اما بسیار قلم نویسنده جذاب بود که چهل صفحه را یک نفس خواندم.

تعبیر جالبی بود:به جای فرار مغز ها"Brain drain"بگوییم "نشت نشا" !!!

توصیه می کنم حتما این کتاب رو بخونید قیمتش هم فقط سه هزار تومنه یعنی پول سه تا چیپس!

البته ارزش مالی چند ورق کاغذ هیچگاه با ارزش یک اثر که نویسنده با جانش پرورده برابری نمی کنه....

قانون طراحی می شود برای تسهیل در مشکلاتِ زندگی. قانون ِ راهنمایی و رانندگی در همه جای دنیا طراحی می شود برای اینکه شما به امن ترین و سریع ترین طریق به مقصد برسید. اصلاً مساله ی کشف متخلف در قانون، مساله ی اصلی طراحی قانون نیست. برای همین هم هست که مثلا در بزرگ راه های دنیا، بسته به شرایط محیطی، سرعت های حداکثری امروز توسط تابلوهای دیجیتال بالا و پایین می شوند. اگر بزرگ راه خلوت باشد، حداکثر سرعت مجاز می شود 140 تا مثلا، اما اگر بارانی باشد، یا شلوغ باشد می آید به زیر 100 تا. تا بفهمیم قانون طراحی شده است تا ما به صورت ایمن، زودتر برسیم. تا بفهمیم قانون وحی منزل نیست. قراردادی است بشری تا راحتتر زندگی کنیم.
اگر باور کنیم قانون با ذهنیت تسهیل امور درست شده است، قطعا آن را رعایت میکنیم. در همان ینگه ی دنیا، رعایت قانون راهنمایی و رانندگی واقعا باعث سریع تر رسیدن می شود و در این تکه ی دنیا، حقیقتاً رعایت قانون، باعث دیرتر رسیدن می شود. 
                                                                                                               صفحه ی 27

                                                                        کتاب :نفحات نفت / نویسنده : رضا امیرخانی
                                                                        جستاری در فرهنگ نفتی و مدیریت دولتی

پ.ن 1: قبلا دو سه تا از رمان های امیرخانی رو خونده بودم و اگرچه دوست داشتنی بود، اما اونقدرا برام جذاب نبود که برم دنبال بقیه ی کتابهاش! چند وقت پیش که کتاب "نشت نشا" این نویسنده رو خوندم، به کلی نظرم عوض شد و چند روز بعدش که دوباره رفته بودم کتابفروشی، اول از همه لابه لای کتابا، داشتم دنبال این کتاب میگشتم... اعتراف میکنم کتابای غیرداستانی امیرخانی خیلی عمیق به دل میشینه و هیچ جوری نمیشه بی خیالش شد!