دوست دارم بروم  اینجا  و بشوم مهمان تا  کتابهای خوانده شده را تعریف و تمجید کنم و الخ ؛ منتها کلمه کم میاورم .. تخصص کم میاورم .

یک قیدار * اش بس بود که عاشق خوانده شدنش بشوم  .. بروم نشر افق رنبیل بگذارم که ببینمش و امضا بگیرم و عکس بی  گیرم  ..  قبلاً که جانستان ِ کابلستان را خورده بودم  مخصوصن که نرگس ( یکی از دوستان ِ دانش گاهی م  که اهل کشور  افغانستان  بود ؛ الان هم ایتالیا رفته : )  داشت از کابل تعریف میکرد و لباس های محلی ِ دست دوز شده ی افغانستان را نشانم میداد که ب معنای واقعی بی نظیر بود ند .. بله این شد که جانستان ِ کابلستانش*  را هم خواندم  تا بیشتر بدانم از آنجا که نرگس با ذوق تعریف میکرد و بغض . یا مثلا همین داستان ِ من ِ او * که توی دهه ی اخیر موفقیت چشم گیری داشته و واقعن هم خوب بود ... یا در مورد نفحات نفتش * که واقعن تعریف کردنش از تخصص من خارج است  ... ب هر حال این شد که عاشق خوانده شدن ِ هر چه بیشتر آثارش شدم و رفتم نشر افق که زنبیل بگذارم و همه ی آنچه را که نخوانده م یک جا جمع کنم و بیاورم ...  از لا ب لای جمعیت خودم را رساندم  به آقای امیر خانی که اِرمیا * را برایم امضا بزند ..  اوایل خطوطش کمی دچار یاس شدم که این خط های آبکی چیست که بعید است از نویسنده .. منتها نقد را گزاشتم برای آخر ..  شاید آخر داستان خوب و خوش بود و  ..

ب عنوان یک اقتصاد دان ( بله هدی جانم گفت اینطور بگویی بهتر است و ... : )  باید بگویم که بعیدد بود یک چنین سطرهای از ایشان البته ناگفته نماند که این کتاب جز اولین نوشته های ایشان هستند ؛ منتها چطور است که  منتشر میشود نمیدانم ..  صحبت کردن از جنگ و هشت سال دفاع بنظر من خیلی راحت نیست .. یکوقت هایی پدر من که میخواهد از جنگ حرف بزند خودش تا چند ساعت غرق خاطراتش میشود .. پنهانی گریه میکند و ما  ب عظمت مسئله در حد فهممان پی میبریم .. از نظر من چنگ و مسائلی که  بعد از آن برای جوانان جنگ رفته پیش آمد خیلی فراتر از درک و تصور آدمهای دهه ی من خواهد بود چه برسد به اینکه بخواهیم شدت  مسائل را توی چند خط کتاب ذکر کنیم .. حتی فیلم ها هم بنظر من نمیتوانند از عهده اش بر بیایند ؛  از عهده ی بازتاب بخش هایی از انچه که در جنگ گذشت در ذهن آدمهای این دهه ها (70 به بعد .. ) .  ب هر حال چیزی که قرار است چاپ شود کتاب شود و برود دست خواننده هایی چون من یا غیره  باید از یک خطوط پر محتوا و پر و پیمانی برخوردار باشد .. مثلا ب نظرم  بازی آقای شکیبایی توی فیلم  دستهای خالی   ب معنای واقعی  کلمه عالی بود .. عالی . اینکه خود آقای شکیبایی خوب توانسته بود از عهده ی بازی بر بیاید بماند  .  باید یک همچنین چیزی باشد ؛ کسی باشد که خودش از نزدیک جنگ را درک کرده باشد .. جنگیده باشد .. توی حادثه باشد که بتواند خوب توصیف کند ..  با این همه خیلی ها حاضر به توصیف نیستند چرا که  نمیخواهند از عظمت مسئله کم بگذارند .

یا مثلا در کتاب دا  نویسنده  ( سیده زهرا حسینی  ) خیلی ویژه و خاص ّ خاطراتش را از جنگ نوشته .. طوری که در تمام داستان میشود چشمهایت را ببندی و خودت را توی آ ن شرایط فرض کنی ..  و تاثیری که کتاب روی خواننده میگذارد تا ماهها باقی می ماند و از یاد نمیرود .

از همه ی اینها گذشته من که در مقام نقد نیستم من فقط خواستم نظرم را آنهم ب عنوان یک اقتصاددان ( اعتماد ب نفس : ) گفته باشم .. که آقای نویسنده ی محبوب یا در خطوط این کتاب و توصیف شخصیت اِرمیا بیشتر حوصله بخرج دهید و تجدید چاپ کنید .. یا هم  من ب رفقای مجازیم میگویم اِرمیا را  نخوانند بجایش بروند و ده بار فیلم دستهای خالی را ببینند ..  بروند و با حوصله دا را بخوانند .

*ماهی بخاطر اب خودش را میکشد ! خشم ، عجز ، تنهایی ؛ خفقان ... اینها لغات علمی نیستند .. ارمیا ماهی بی دست و پای حلال گوشتی شده بود روی زمین ! (ص 270 / اِرمیا )

* ستاره دار ها از آثار اقای امیرخانی  هست ..

* حالا بی انصافی نکنیم کتاب خوبی بود منتها باید خیلی خوبتر میشد .. توی توصیفهای شخصیت اِرمیا ( کسی که از جنگ برگشته و حالا نمیتواند با شرایط حاضر ؛ یا شرایط قبلی اش خوب مَچ شود ، انس بگیرد .. همه چیز را رها میکند و میرود تا ... )  باید بیشتر گفته میشد .. باید با ظرافت خاصی نوشته میشد ... بیشتر ازینها میخواستم ازین کتاب .

اتفاق قشنگی که بعد از احیای شب بیست و یکم افتاد این بود که دو دقیقه به اذان 

زنگ در خونه به صدا دراومد ... برادر نازنینم «ارمیا»ی امیرخانی رو برام آورده بود.

اون شب قشنگ ... اون لحظات قشنگ ... دیدن برادرم و هدیه ای که 

برام آورده بود توصیف شدنی نیست.

ماه خوبی بود خداجون ... ازت ممنونم!

اِرمیا

9- الگوي كنشگر در چهار رمان دفاع مقدس
براي تطبيق الگوي كنشگر در ادبيات داستاني دفاع مقدّس، چهار رمان به شرح ذيل انتخاب شده اند: ارمياء: نوشته رضا اميرخاني، سفر به گراي 270 درجه: نوشته احمد دهقان، دوشنبه هاي آبي ماه: نوشته محمدرضا كاتب و گنجشك ها بهشت را مي فهمند: نوشته حسن بني عامري. در اين رمان ها، شخصيّت ها از جايگاه والايي برخوردارند و ويژگي هاي فكري مشتركي نيز دارند كه در ساير رمان هاي دفاع مقدّس اين گونه است و مي توان آن را يك جريان فكري در نظرگرفت.
در رمان ارمياء، فرستنده اي وجود ندارد؛ شخصيّتي كه بتواند ارمياء را بر اساس هدف و خواسته اي به مأموريّت بفرستد. كنشگراصلي بر اساس انديشه و آگاهي خود عازم جبهه مي شود و خانواده اش، مخالف رفتن او به جبهه هستند. ارميا به خاطر درك و فهم خود از شهادت، قدم در اين راه مي گذارد. ##

چکیده

7- نتیجه

دانلود با کیفیت عالی با حجم 2.52MB

دانلود با کیفیت متوسط با حجم1.71MB

دانلود با کیفیت پایین با حجم968KB

دو حالت داره یا اونقدر دوری که نمیبینی یا اونقدر گره خوردی تو خودت .... ولی نه این بار نه.

به نظرم جالبه که یهو عاشق خودت شی.

یه مدته هی تصمیمای ضد و نقیض میگیرم و جالبیش اینه که میتونم تک تکشونم ثابت کنم که باز دو حالت داره که یا میشه دو کار ضد همو هم زمان انجام داد یا اساسا اصن ضدیتی در کار نیس شایدم اصن چیزی در کار نیس.اصن فک کنم همه چی برمیگرده به همون دیوار پر از خالی که دوستان همه در جریانشن!!!!

ارميا با وجود برخي از ضعف ها که در اين جا به بعضي از آن ها اشاره شده، اثري است خوش خوان با طرفداراني پر و پا قرص و مهم تر اين که توانسته است حال و هواي اواخر جنگ را زنده کند و آرمان هايي را زنده نگه دارد. «ارميا» نخستين اثر رضا اميرخاني است و او در آثار ديگرش توانسته است به پختگي بيشتري دست پيدا کند.

به نام صاحب زیباترین کتاب یعنی قرآن

قبل نوشت: از این به بعد تصمیم گرفتم تا قسمتی از وبلاگم رو اختصاص بدم به کتابهایی که می خونم و فکر می کنم جالبه و بهتون پیشنهاد می دم بخونینش.

اینم اولیش:

بگذارید اول بگویم با نویسنده اش کجا آشنا شدم.

اولین بار او را در تلویزیون ،جلوی محمد رضا شهیدی فرد،توی پارک ملت دیدمش.

به نظرم فرد باسواد و پر از حرفهای نگفته آمد. کسی که سالها به دنبالش گشته بودم ،جلو چشمانم روی مبل قرمزی در دکوری سفید نشسته بود ،و حرفهای دل مرا می زد ،شاید بتوان گفت نیمه گمشده ام را پیدا کرده بودم.

نامش رضا امیر خانی بود(یعنی هنوز هم هست،خدا نگهش دارد.)فردی با ریش های نسبتا توپی ،جوانی ۳۷ ،۳۸ ساله ، ولی حرفهایش مانند آدم های ۷۰ ساله پر از مغز بود.

پی اش را گرفتم و او را در کتابخانه یک کتاب فروشی یافتم.خودش را نه،کتابهایش را ،اولین کتابی که به چشمم آمد ارمیا بود ،ولی چون تعریف کتاب من او را بیشتر شنیده بودم ،من او را خریدم.

من او کتاب پر مغزی بود مثل نویسنده اش.

بعد قیدار را خریدم.کتاب پر حرفی (البته حرف حساب)بود مثل نویسنده اش.

و بعدتر بیوتن(بخوانید بی وطن) ،کتابی عظیم بود شاید مثل نویسنده اش.(بیوتن را بیشتر از باقی دوست دارم.)

در بیوتن با فردی به نام ارمیا آشنا شدم. اسمش آشنا بود ولی رفتارش و کردارش و افکارش خیر.

در پایان کتاب یادم آمدم ارمیا را در قفس کتابخانه همان کتاب فروشی دیده بودم.

پی اش را گرفتم و آن را مال خود کردم.

این کتاب به سبک رمان نوشته شده است.

عظمت بیوتن را ندارد و پر مغزی من او را هم خیر .بیشتر شبیه قیدار است ،با این تفاوت که قیدار برآمده از تجربه چندین وچند ساله است.

آهان، یادم رفت بگویم که ارمیا اولین رمان رضا امیر خانی است.

داستان در مورد جوانی ۱۹ ساله ، بالای شهر نشین،تک فرزند خانواده است که در آخرین روز های جنگ رفیقش ،مصطفی را  از دست می دهد .

و این درد از دست دادن رفیق با شوک قبول قطعنامه دست به دست هم می دهد تا ارمیا بشود ارمیا.

ارمیای از جبهه برگشته با دنیای خارج از جبهه سنخیتی ندارد. و دچار تناقضاتی می شود با دانشگاهش ،با خانواده اش ، با شهرش ، با کارمندان دفتر آموزش دانشگاهش،حتی با اتاقش و لباسهایش.گاهی هم حتی با خودش.

این کتاب درد نفهمی جامعه ای از دفاع رامی رساند. درد کجفهمی ،که مثلا بسیجی هایی که از جنگ برگشته اند رفته اند ،خورده اند ،خوابیده اند و حالا که برگشته اند ،هر چه امکانات است مال آنهاست.

و این درد ارمیا را بر آن می سازد که به دل کوه و دشت و جنگل بزند و ....

آخرش را خودتان بخوانید(این پیشنهاد نیست. یک توصیه است.)

"اِرمیـــــــا" خلق شـــــد، سال 74 ؛ حکمــــــاً برای همذات پنداریِ عجیب ِ 17 سال بعـــدِ من!

آقای نویسنده!..به قول خودت "توفیری ندارد"؛

بنویس فاطمـه ، بنویس عمــــویش!..بنویس خیلی های غریب!..

پ.ن:

علم میگوید ماهی بخاطر دور شدن از آب، به دلایل طبیعی میمیرد.

اما هرکس یک بار بالا وپایین پریدن ماهی را دیده باشد، تصدیق میکند که ماهی از بی آبی به دلیل طبیعی

نمی میرد.

ماهی بخاطر آب، خودش را میکُشد!

ارمیا ماهی بی دست وپای دور افتاده از آبش شده بود روی زمین!