دیگر کتابهای پر فروش نمایشگاه براساس شنیده ها ی این سو و آن سو عبارت بودند از :

درباره ی شباهت زیاد  کتاب به« من او» ی خود آقای امیر خانی  که در پست پیش گفته بودم ، بعد از صحبت هایی که با یک سری از دوستان کردیم متفق القول به همین  نتیجه رسیدیم . که البته این شباهت  بی مزه  در نیومده و به جرات می توان گفت ، «قیدار» حرکت رو به جلویی برای داستان نویسی فارسی و به خصوص برای خود آقای امیر خانی است .

برسیم سر خود «قیدار»، که  داستانه قیداره.«.....اما سر سلسله ی نسل سوم ، قیدار نبی ، فرزند اسماعیل نبی،فرزند زاده ی ابوالانبیاء ، ابراهیم نبی است ؛ که خود ، صفتش "مدارا" ی با مردمان بود و پدر پدران سلسله ی خاتم انبیاست...»

قیدار گاراژ دار لوتی ای که دست خیلی ها رو می گیره،دست خیلی ها رم پس می زنه.جلوی پای بعضی به هر زحمتی شده بلند می شه ، ولی گاهی دستش رو می کشه عقب تا با بعضی دیگر دست نده ...قیدار  که همیشه بهترین تصمیم رو می گیره ،تصمیم اول .....

قیدار قصه قیداره که  از گنده نامی به گند نامی می رسه و از گند نامی به گمنامی . اما «قیدار» رو باید خوند . اینو خطاب به بعضی از دوستانم می گم که بار ها بهم گفتن داستان فارسی نمی خونن . یه چند ساعتم هوراکی موراکامی و پل استر و ژوزه ساراماگو و... رو کنار بزارین و یه کتاب  فارسی بخونین . یه کتاب فارسی به زبان اصلی ...

---------

اینها حرف هایی که "سید گلپا" می زند. بعد از رفتن "قیدار" ...

"قیدار" شاید به زیبایی "بیوتن" نباشد، اما باز برایت نوستالوژی آدم هایی را زنده می کند که جایشان بسیار خالی است در این زمانه قحط رجل ..

- فرمود: خوش نامی قدم اول است ... از خوش نامی به بدنامی رسیدن، قدم بعدی بود ... قدم آخر، گم نامی است ... طوبا للغربا! ... خوشا گم نامان! (قیدار، ص۲۸۷)

***

"قیدار" امیرخانی را امروز تمام کردم. ممنون رضای عزیز.

انگار گوش شیطان کر داریم می رویم عمره مفرده!

دوستان حلال بفرمایند و دعا کنند که این بار چیزی بفهمیم!...

پ.ن: اضطرابی پنهان دارم. نگرانم نفهمم چه گونه می گذرد. دلم بدجوری میخواهد "قیدار" امیرخانی رو با خودم ببرم.

وحشت از دوری ندارم// فاصله یعنی علاقه*

یک. قیدار امیرخانی را گرفتم و فصل اولش تا همین الان تموم شده.تا همین جایش را هم حتی توصیه می کنم.

 ...

با صحنه صحنه ی فصل ِ «جدایی صفدر از قیدار» گریه کردم.. همان جا که قیدار فروریخت. همان جا که تار سبیل از کف دست صفدر مثل پر که نه مثل تیر رفت توی چشم قیدار. با همان نگاه ِ قیدار به انتهای خیابان امیریه که منتظر بود صفدر برگردد..

خواندن فصل ِ موتور وسپای فاق گلابی که تمام شد بلند شدم و هی بی هدف توی حیاط قدم زدم.. قدم زدم. قدم زدم.

بعدتر اما پیدا شدن سر و کله ی حاج علی فتاح جیغم را دراورد! حالم را خوش کرد.

بگذریم....

آخر سر به غرفه ی نشر افق رفتیم و کتاب قیدار نویسنده ی سمپادی عزیز آقای امیرخانی را تهیه کردیم.