==================================== 

1040
فصلنامه ادبیات داستانی سال اول شماره 4: بررسي و تحليل عناصر داستاني در رمان هاي رضا اميرخاني

زهرا لرستاني*، سميه اميري، -اسفند93

سابقه داستان نويسي نوين در ايران به دوره مشروطه برمي گردد؛ زماني كه ايرانيان فرنگ ديده داستان ها و رمان هايي را از زبان هاي بيگانه ترجمه كردند. از آن پس داستان نويسي نوين، اصول و عناصر آن در ايران مورد توجه واقع شد. اميرخاني يكي از نويسندگان موفق سال هاي اخير است كه با استفاده از شيوه هاي نو داستان نويسي، توجه عمومي را به خود جلب كرده است. در پژوهش حاضر، عناصر داستاني آثار اميرخاني بررسي، تحليل و مقايسه شده است. اين بررسي نشان مي دهد اميرخاني در آثارش به خوبي از عناصر داستان استفاده كرده است، به طوري كه لحن و شخصيت پردازي از عناصري است كه او در آن ها بسيار موفق بوده است. هم چنين داستان بلند ازبه و رمان قيدار از نظر كاربرد عناصر داستان قوي تر و موفق تر از ساير رمان هاي او هستند.

==================================== 

1039

خبرگزاری فارس: قربانی‌کردن هشتاد گوسفند برای سلامتیِ امام خمینی/ قیدار سالی یک گوسفند به عالم بدهکار است 
http://www.farsnews.com/newstext.php?nn=13931121000828
...-بهمن93
اهالی قلهک می گویند: زمستان انقلاب که رسید، قحطی نفت و گازوئیل بود. تو دسته‏ پیت‌ها طناب رد می‌کردند که کسی توی صف نزند ... وسطِ قحطی، سه تا تریلیِ تانکردارِ نمره ترانزیت آمدند تو محل و به همه، مجانی، گازوئیل دادند. فارسی هم نمی‌فهمیدند...، پشت یکی‌شان نوشته بود، «بیر ایستانبول، بیر آنّا..بیر بلغار، بیر صوفی حکمت..بیر ایران، بیر قیدار!» یکی از اهل محل که ترکی می‌دانست از قیدار سراغ گرفت. راننده ترک، گریه کرد و نشست روی پله در. گفت ما نه، اما صوفی حکمت تو این مدت دو بار قیدار را دیده است. * رمان «قیدار» امیرخانی از آن دسته از کتاب‌هایی است که حال آدم را خوب می‌کند. علاوه بر آنکه در قیدار قلم نویسنده به نوعی کمال رسیده و تصوراتش را با بیانی ساده‌تر و روان‌تر به مخاطب انتقال می‌دهد. اگر چه سوژه قیدار هم، نسبت به دیگر کتاب‌های او به جان مخاطب نزدیکتر است. قیدار رمانی است درباره آئین فتوت و جوانمردی. این پرسش برای من وجود داشته است که نویسنده وطنی وقتی رمانی در زمان معاصر می‌نویسد چگونه می‌تواند در برابر انقلاب و جنگ حرفی نزد! نه اینکه رمانی با موضوع انقلاب یا جنگ بنویسد، بلکه به عنوان موضوعی که سال‌ها بخش عمده‌ای از خاک و مردم این سرزمین را درگیر خود کرده است و به بخشی از فرهنگ آن‌ها درآمده است چیزی نگوید! انگار از روی عمد بخشی از فرهنگ -و نه تاریخ- یک کشور را نبینی و یا انکار کنی! وقتی یکی از کتاب‌های جنایی دورنمات را می‌خواندم، چندین بار به هولوکاست اشاره کرده بود، در صورتی که در داستان هیچ تاثیری نداشت! برایم جالب بود که چرا یک نویسنده در داستانی جنایی که نسبت به زمان و مکان شرطی ندارد چرا باید از چنین موضوعی سخن بگوید؟! امیرخانی نویسنده‌ای عامه پسند نیست، داستان‌هایش پس زمینه‌ای از فکر و اندیشه دارد، مخصوصاً رمان‌های جدی ترش! «بیوتن» به نوعی روایتگر تقابل تمدنی غرب و اسلام انقلابی است و مسایل پیرامونی آن و «قیدار» که می‌خواهد روحیه جوانمردی را در مخاطب احیا کند. به نظر تمام هنر نویسنده این است که توانسته است این ارتباط را عمیق کند، تا فصل آخر برای مخاطب یک وصله ناجور نباشد، فصلی که عاقبت قیدار تصویر می‌شود. قربانی کردن قیدار برای سلامتی امام خمینی و دیگر کارهایش چیزهایی است که به واسطه شناختی که مخاطب از او پیدا کرده است کار قابل قبولی است نه اینکه نویسنده بخواهد به صورت دستوری و یا از سر تکلیف چیزی به داستان اضافه کند که مثل یک وصله ناجور از داستان آویزان باشد. *    میرزا می‌گوید که هنوز حساب و کتاب‌ها را با قیدار صاف می‌کند. اما باز می‌گوید تلفنی...آن هم فقط هفت هشت بار...هر بار هم خودِ قیدار زنگ زده است. میرزا می‌گوید: وقتی قرار شد آقای خمینی تشریف بیاورد ایران، قیدار زنگ زد به‏م...گفت می‌روی و در حلبی آباد، نزدیکِ کوره جدیدِ حاج علی فتاح، هشتاد گوسفند زمین می‌زنی برای سلامتیِ امام خمینی که طیاره‌اش سالم بنشیند...من باش رودربایستی ندارم مثلِ باقی...پریدم به‏ش که یک گوسفند اگر حق باشد، کارِ خودش را می‌کند...سرِ گنج نشسته‌ای که هشتاد تا؟! شنیده بودید که ...نمی‌گفت من، می گفت قیدار! گفت که حرف‏ت حق، میرزا...اما آقا هشتاد ساله است...قیدار سالی یک گوسفند، برای سلامتی‏ش به عالم بده‏کار بوده است و اعتقاد کن که روح‏ش هم از این بدهی خبر نداشته است...این را گفت و گوشی را گذاشت... * پیوند دادن حوادث تاریخی با روایت تخیلی و غیرواقعی داستان نوعی بازسازی واقعیت است که هرچقدر نویسنده تبحر بیشتری داشته باشد، برای مخاطب باورپذیرتر می‌شود. این مخلوط کردن داستان و حوادث و شخصیت‌های واقعی، استمدادی از واقعیت است تا درجه باورپذیری داستان را بالا ببرد! کاری که امیرخانی هنرمندانه در «من او» با وارد کردن نواب صفوی انجام می‌دهد و در «قیدار» از شباهت بین ماشین قیدار و ماشینی که امام خمینی(ره) 12 بهمن در خیابان آزادی سوار شدند و همه ما تصویری از آن در ذهن‌مان داریم: نعش می‌گوید، آن روزها خودم سیاه و سفید بودم، اما تو رنگی، مستقیم، دیدم که امام را سوار بوفالو کرده بودند...می‌گوید قیدار بوفالو را داده بود به پسرِ یکی از بارفروش‌های تهران تا آقا را از مهرآباد ببرد بهشت زهرا...درویش مکانیک اما می‌گوید که بلیزر بود... بوفالو نبود اصل‏ش. بوفالو دوازده بود، آن بلیزر، شش، فوق‏ش هشت سیلندر! کتاب «قیدار» که انتشارات افق آن را منتشر کرده و دیگر کتاب‌های رضا امیرخانی را می‌توانید بصورت اینترنتی از «فروشگاه کتاب متن» تهیه کنید. 


==================================== 

1038

قلم توتم من است: معرفی کتاب

http://big-fish.blogfa.com/post/35
الی-مهر91
بین کتابهای جدیدتر کارهای مصطفی مستور و رضا امیرخانی طرفدار زیاد دارد. پرفروشترین کتاب این اواخر هم شاید "قیدار" آخرین رمان"رضا امیرخانی" باشد که  همان فضای کارهای دیگرش"من او" و " بیوتن" را دارد.
==================================== 

1037
تن‌های تنها: ... وقتی گریه م میگیره، هنوز امیدوار میشم که جون دارم ... *http://loneliness6767.blogfa.com/post-77.aspx
احسان-شهریور92
باید باز بشینم توی تنهاییم اعتراض ِ کیمیایی رو ببینم. باید دوباره قیدار امیرخانی رو بخونم. باید ببینم و بخونم و گریه کنم واسه این دلِ لاکردار که مثِ سکّه های اصحابِ کهف، عتیقه شده؛ که دیگه هیچکس رو نمی شناسه و هیچکس نمی شناسدش؛ که کلافه شده از این همه بی معرفتی و منفعت طلبی و "دو دو تا چار تا کردن" یه عدّه آدم دوزاری. باید زارزار گریه کنم، نه مث ِ الان خفه و بغض آلود، نه مثِ هر روز خفه و بغض آلود، نه مثل هر ماه خفه و بغض آلود، نه مثل هر سال ... . باید بترکه این بغض. به قولِ کریم "من ِ او" ی امیرخانی باید "غم تکانی" کنم، « ... غم تکانی مثل ِ خانه تکانی است. ... خانه فقط تمیز می شه، همین. غم تکانی هم مثل ِ همینه. فقط غم هات مرتب می شن، همین. نمی شه دور ریخت ... ». گیرم که نداشته باشم یه رفیق مثِ علی فتاح ِ "من ِ او"، که بشه باهاش غم تِکونی کرد، اما باید بالاخره بتِکونم این غما رو؛ نمی شه این همه سال معطلشون کرد.

==================================== 

1036

راهی: برای او که باید باشد و نیست...!
http://yolchi.blogfa.com/post-50.aspx
زهرا حیدری آزاد-مرداد92

راستش را بخواهید داشتم "قیدار " رضا امیرخانی را می خواندم، خیلی شخصیت باحالی داشت این "قیدار". از آن جوگیری های یک هویی ام به سراغم آمد خواستم "قیدار" گونه رفتار کنم دیدم نمی شود تو رو دربایستی این همه حرف هایی که در بالا زدم ماندم!!!!

این تیکه "قیدار" رو داشته باشید:

...
-زیاد تو زندگی خطا کرده ام، خیلی بیشتر از تو؛ برای همین با آدم خطاکار راحت ترم. آدمی که یک بار خطا کرده باشد و پاش لغزیده باشد و بعد هم پشیمان شده باشد، مطمئن تر است از آدمی که تا به حال پاش نلغزیده...
...

پ.ن پی نوشت: می خواستم به خدیجه بگویم نگاه کن "قیدار" پای "شهلا"ی خطاکارش ایستاد . خوب قیدار هم مرد بود؛ اما ترسیدم بگوید : ول کن بابا اینا مال قصه هاست...( به شخصه قبول دارم که همیشه اینگونه نیست )

==================================== 

1035
نسیم: وقتی کتاب‌های انقلاب به تعداد انگشتان دست ترجمه می‌شود! 
http://nasimonline.ir/detail/News/975386/168
-بهمن93

قیدار شخصی است بسیار ثروتمند، لوتی مسلک و البته بسیار بسیار جوانمرد که سفره برکتش همیشه و همه جا برای فقیر و غنی پهن است و دوست صمیمی جهان پهلوان غلامرضا تختی است که البته در داستان دیگر تختی وجود ندارد و به رحمت خدا رفته است. قیدار دارای یک گاراژ بسیار بزرگ است با چندین کامیون و اتوبوس و تاکسی به اسم گاراژ قیدار و اکثر شخصیت های داستان نیز همین راننده های گاراژ هستند که اصلی ترینشان صفدر، ناصر اگزوز، هاشم شامورتی باز، نعمت هجده چرخ، شلتون، فری ینگه، پارکابی و... که همه از اطرافیان نزدیگ قیدار هستند.  رقیب اصلی یا همان دشمن قیدار نیز فردی است به نام شاهرخ که شاه دوست و غرب زده و متجدد است که او هم گاراژی دارد که قیدار و اطرافیانش به آن می گویند گاراژ قرتی ها یا همان شاهرخ قرتی.؛ البته قیدار در این قصه نیز از مریدان و ارادتمندان سید گلپا یا همان آیت الله گلپایگانی است.

فضای تاریخی کتاب تقریبا مانند رمان منِ او است و حتی علی فتاح هم که حالا در سنین پیری است و کوره آجرپزی پدر بزرگش را اداره می کند در این رمان یکی از دوستان قیدار است که دو سه باری در داستان حضور می یابد. کتاب از 9 فصل تشکیل می شود که اسامی فصل ها نیز جالب است همه به اسامی ماشین های آن دوران است.

داستان با یک سفر شروع می شود که در واقع ماه عسل قیدار و همسرش شهلا جان است و آن ها در این سفر با یک مرسدس کوپه ی کروک آلبالویی متالیک راهی اصفهان به زیارت مزار پدر شهلا می روند برای گرفتن اجازه ازدواج اما هیچوقت به اصفهان نمی رسند و در راه با کامیونی تصادف می کنند که شهلا نابینا می شود و قیدار یک پایش برای همیشه لنگ می شود و از قضا کامیون مال گاراژ خود قیدار است و راننده ی معتادش به اسم نعش و از اینجا به بعد اوضاع و احوال قیدار بهم می ریزد و او دیگر آدم قبل نیست مدتی خودش را در اتاق گاراژ حبس می کند.

==================================== 

1034
تا باران: تصمیم به روایت آقا رضا!
http://ahmad314.blogfa.com/post-54.aspx
53-...
همیشه تصمیم اولی...

==================================== 

1033

آخرین کتابی که خواندم: گتسبی بزرگ - اسکات فیتز جرالد
http://booknaak.blogfa.com/post-71.aspx
مریم-تیر92
قیدار اگر آمریکایی بود شاید گتسبی بزرگی می شد.
==================================== 

1032
پخموله بانو: “قیدار” نماد اقتدار

http://sun-girl.ir/%D9%82%D9%8A%D8%AF%D8%A7%D8%B1-%D9%86%D9%85%D8%A7%D8%AF-%D8%A7%D9%82%D8%AA%D8%AF%D8%A7%D8%B1/
...-بهمن93

از روزهای اسطوره نگاری و شاهنامه نویسی بسیار می گذرد. اما امیرخانی در این کتاب سعی میکند الگویی ارائه کند از مردانگی. مردی که فکرش، دینش، عقلش، اسمش، هیکلش، جوانمردی اش و همسری کردنش کامل است. مردی که انگار پیامبر است (نعوذ بالله) که آینده را می بیند، کار درست را تشخیص می دهد و همواره دنبال خیر و نیکی است. بی منتها و بی منت می بخشد.
اینطور بنظر می رسد که “قیدار”، آرمانشهر شخصیتی نویسنده است. قیدار خان آنقدر سرمایه و پول داشته دارد تا همه را سر سفره خود بنشاند. قیدار خان انگار پیغمبر نو ظهور زمان بوده است.
رمانی که با تم (theme) پایه یک که عشق ماشین در آن فوران کرده است. رمانی با زبان روایی ثقیل. کسی که دیگر آثار امیرخانی را خوانده باشد، می داند که نثری خاص دارد. کتاب هایش کم کم و به ترتیب تاریخ چاپ ثقیل و ثقیل تر شدند. مخصوصا رمان ها. اما قیدار سرآمد آنها بود. که از اسم کتاب نیز پیداست!
البته بازهم ویژگی کشدار بودن و حوصله خواننده را سر بردن، در این کتاب و مخصوصا اواسط رمان نیز مشاهده می شود.
۲۳/۶/۹۳

پانوشت:
خواندنِ کتاب را در تاریخی که ذکر شده تمام کردم و این نقد رو در صفحه آخرش نوشتم. امروز توفیق پست کردنش نصیبمان شد. باشد که رستگار شویم…

ای خدا بازم خودت هوای ما رو داشته باش…

==================================== 

1031
سرزمین خورشید: از «قیدار»
http://landofsun.blogfa.com/post-635.asp
پوریا دیار کجوری-شهریور92

==================================== 

1030
خرقه پوش:  قیدار - رمانی از رضا امیرخانی

"قِیدار" حکایت مردانگی ست. یک گاراژدار با مرسدس کوپه ی کروک آلبالویی متالیک. رفیق آقا تختی که ارادت دارد به جناب "جون" و دل داده است به شهلا "جان". حکایت مردی که از گُنده نامی به گَندنامی می رسد و بعد به گُمنامی.

***

«این کتاب نوشته نشد تا نامی از قیدار باقی بماند... که خوشا گم نامان!

نوشته شد تا اگر روزی در خیابان بودید و راه می رفتید و گرفتار پنطی و نامرد شدید، امیدتان نا امید شد، بعد یک هو پیش پایتان پیکانی یا بنزی ترمز زد و مردی چارشانه با موهای جوگندمی پیاده شد...

نوشته شد تا اگر روزی در بیابان، بنزین تمام کرده بودید و امیدتان نا امید شده بود، بعد جیب شه بازی یا هامر اچ دویی ایستاد و از سمت شاگرد، زنی شلنگ و چارلیتری داد دستتان تا از باک ش بنزین بکشید...

==================================== 

1029

مستی است و راستی:  تا بوده همین بوده!

==================================== 

1028
جوان ایرانی: کتابخوانی در ایران کلاس اجتماعی ندارد - مسیرمان را اشتباه می‌رویم!

http://www.javaneirani.com/%D8%A7%D9%86%D8%AF%DB%8C%D8%B4%D9%87/%D9%86%D8%B4%D8%B1%D8%8C-%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8-%D9%88-%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86%DB%8C/302600-%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%DA%A9%D9%84%D8%A7%D8%B3-%D8%A7%D8%AC%D8%AA%D9%85%D8%A7%D8%B9%DB%8C-%D9%86%D8%AF%D8%A7%D8%B1%D8%AF-%D9%85%D8%B3%DB%8C%D8%B1%D9%85%D8%A7%D9%86
مصاحبه حمید نورشمسی با سیدمجید حسینی-دی93

چه راهی را برای این کار پیشنهاد می‌کنید؟

تنها آموزش و پرورش. قرار گرفتن در  مکانیزم مطالعه و کسب اهمیت و سایر چیزهای مترتب با آن باید در مهد کودک‌ها آغاز شود. جامعه پذیری در آنجاست و مدارس. بعد از دبیرستان که دیگر جوان کتابخوان نمی‌شود. بشود هم به سختی است. باید در مدرسه کاری کنیم که وقتی می‌گوییم می‌خواهید چه کاره شوید برخی هم بگویند دوست دارم رضا امیرخانی و مصطفی مستور بشوم.

==================================== 

1027
برترینها: صف هایی برای چیزهایی غیر از نان و مرغ

http://www.bartarinha.ir/fa/news/162269/%D8%B5%D9%81-%D9%87%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%DB%8C-%DA%86%DB%8C%D8%B2%D9%87%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%BA%DB%8C%D8%B1-%D8%A7%D8%B2-%D9%86%D8%A7%D9%86-%D9%88-%D9%85%D8%B1%D8%BA
سیدجواد حسینی نصر-دی93
حالا برای مردم دنیا فرقی نمی کند چه صفی شکل گرفته است؛ صف محصول جدید برند تولید کننده گوشی تلفن همراه یا کتاب یا کنسول بازی و هر چیز دیگری که در دسته بندی فیلم و ادبیات و تکنولوژی قرار می گیرد. آنها فقط تشنه صف بستن برای رسیدن به یک نوبرانه بازار هستند و ما در خلأ نپیوستن به بازارهای جهانی نهایتا باید در صف کوچک و لاغر 20-10 نفره ای مثلا به دنبال امضای کتاب «قیدار»، تازه ترین اثر رضا امیرخانی، باشیم...
==================================== 

1026
علییرضا: کتابهای پیشنهادی ( پست ثابت )

==================================== 

1025

درامافون: مادرم گفت رفیق بازی نکن. من اما...
http://arsanjani.persianblog.ir/post/50/
مهرداد ارسنجانی-دی93
امیرخانی در قیدار میگوید: "از زیارت نامه ی ارباب و سلم لمن سالمکم و حرب لمن حاربکم این جور می آید که پروردگار عالمیان رفیق باز ها را بیشتر دوست دارد..." شاید از این بابت است که چیزی به نامِ رفیق وجود ندارد! آنگهی آیا به راستی "رفیق" وجودِ خارجی دارد ؟
==================================== 

1024
...: ...
http://zsa-abd.blogfa.com/post/405
کبوتر-آذر93
 بعد برنامه ی پیاده روی تا کربلا بریزم ... چادر های خوشگل بخرم ... آلبوم چارتار را از بس گوش داده باشم حال تهوع بگیرم ... کتاب های امیرخانی را از کتابخانه در بیاورم و. از ذوق ندانم کدام را بخوانم ... 

==================================== 

1023
یک دانه شن: شرلوک هولمز

http://yek-dane-shen.blog.ir/post/110

مگر توی بچه مذهبی "من او" امیرخانی را سه با نخوانده ای؟ مگر تویی که من را متهم می کنی جوانمردی عاشقانه قیدار را نفمیدی؟ تو اگر فکر می کنی من مذهبیِ چادریِ نباید با یک فیلم گریه کنم از دین من چیزی نفهمیدی.

==================================== 

1022

ناولر: 
http://novler.com/_quote/q29951
...-دی93
 این راننده، صورتِ زن را ناکار کرده است، مردانگی کند و آن نامردی را بدهد دستِ من که سیرتِ زنان را ناکار میکند…

==================================== 

1021
سیاه چاله های ذهنم: 280
http://30yah-chale.blogfa.com/post-433.aspx
حکیمه خانوم-تیر93

از اول من که نه من ِ او یی میشناختم و نه رضا امیر خانی!
انگار من بودم و من!
تو شناختی رضا امیر خانی رو به من...با قلم قشنگش...
من ِ او و از به رو از خودت گرفتم و خوندم.همش میگفتی من ِ او منو یاد گذشته میندازه.یاد خونه ی آقا بزرگ ،بخونش تو هم همین حس بهت دست میده :) الحق که خوب کتابی بود.علی فتاح...هفت کور...موهای طلایی اون دختر که الان اسمش یادم نیست :|
بعد از اون ۲تا کتاب، ارمیا ی رضا امیر خانی رو هم خوندم...و اما الان قیدار :)
فصل پنجم(هجده چرخ اتاق دار) صفحه ی ۱۵۴ خط آخر کلمه ی آخر رسید به کوره پز خانه ی فردوس.صفحه ی 155 خط سوم، همون اول هاش یه هویی اسم علی فتاح رو برده...وای که این اسم چه کرد با من ... علی فتاح...
این کتاب منو داره با خودش به کجا ها که نمی بره...قیدار و شه لا جان و صفدر و بیمه جون...
نصف بیشتر کتاب رو توی این ۳روز خوندم.توش غرق میشم وقتی می خونمش.طوری که وقتی مهرداد با سر وصدا میاد توی کافی نت، یه هو از جام می پرم...
یادم باشه بعدا یک بار دیگه من ِ او رو بخونم و یادتر داشته باشم از رضا امیر خانی یه امضا بگیرم پای این کتاب محشرش...
اصلا فكر نمي كردم كه يه هويي وسط هاگير واگيره قيدار، سر و كله ي علي فتاح پيدا بشه....

خلاصه اينكه هواييه خوندن من ِ او شدم و هوايي تر...