کتابِ جانستان کابلستانِ رضا امیرخانیِ خانمِ همسر چند روزی است که پیش من است. دنبال بهانه ای می گشتم تا درباره اش اینجا مطلبی بگذارم. تا این که امروز در صورت کتابم [facebook] به این متن برخوردم:

جانستان کابلستان/سفرنامه افغانستان

دقیقا همان ساعتی که توزیع جانستان توی نمایشگاه کتاب شروع شده بود جلوی انتشارات افق بودم. خود امیرخانی هم بود و ملت ریخته بودند تا کتاب را با امضای خودش بگیرند. من البته اصلا جلو نرفتم، کتاب را هم تا بحال اصلا نخوانده ام. راستش می دانید بهتر است دور و بر هیچ آدمی هیچ وقت شلوغ نباشد‏؛ کلا برای خودش بهتر است!

::اپیزود اول::

یادم میاد اون روزهایی رو که داستان "من او" رضا امین‌خانی سابق و امیر! خانی فعلی رو می‌خوندم... وقتی داستان تموم شد در مورد نویسنده یه کم تحقیق کردم؛ گفتن بچه حزب اللهیه؛ با خودم گفتم عجب! بچه حزب اللهی و رمان عشقولانه! دمش گرم.

::اپیزود دوم::

حالا چند سالی از اون زمان گذشته و آدم ها خیلی تغییر کردند... .

::اپیزود سوم::

چند وقت پیش امیرخانی رو دیدم و باهاش به گفت و گو نشستم؛ نرسیده از راه پیله کرد به سیاسی کاری ما!!! آقا چقدر سیاست؛ شما وظیفتون این نیست، اشتباه همه همینه... و بعدش هم جایی منبر رفت و بلکل کار سیاست رو برد زیر چتر گرد علامت سوال "؟"

::اپیزود آخر::

از قضا دیشب کتاب جانستان کابلستانش رو دست گرفتم و مقدمه اش رو خوندم...

اما چیزی که باهاش مواجه شدم برام خیلی ناگوار بود لذا بر خودم لازم دیدم چند نکته ای به این دوست نویسندمون تذکر بدم (بیشتر از 2000 صفحه از نوشته های ایشون رو من خوندم حالا من می خوام چند خطی بنویسم ایشون بخونن):

کوتاه و خلاصه می گم چون: به قول آقای بقایی ما عادت کردیم راحت با هر شخصیت معروفی که می خوایم حرف بزنیم! امر فرمودند دنبالشون بدوییم!!! (زرشک) اما از این رو که من امیرخانی صاف و ساده رو از نزدیک تجربه کردم؛ می دونم اهل این حرف ها نیست لذا توی همین وبلاگ حرف خودم رو رک و راست و خلاصه بهش می گم.

آقا رضای گل توی، مقدمه کتابت نوشتی هرکی کار سیاسی می کنه منفعت سیاسی می بره؛ حالا بگو ببینم همه اون کسایی که زمان انتخابات حال هوای سیاسی داشتن و از ولایت فقیهشون دفاع می کردند و سر و دستشون شکسته می شد نفع سیاسی بردند؟!

تا جایی که من می دونم مخاطب کتاب های رضا امیرخانی بچه حزب اللهی است و بس! و همین بچه حزب اللهی ها بودن که امیرخانی رو امین خانی کردند... من دیدم همین بچه ها کتاب های شما رو چطور تبلیغ می کنند و حالا شما تمام کارها و دفاع هاشون از ولی فقیه رو منفعت سیاسی می خونی؟!!

در مقدمه نوشته بودید شم سیاسی خوبی ندارید و در قمار سیاست همیشه باختی! خطر! خطر!

سید مهدی شجاعی (نویسنده مورد علاقه خودم) با این همه کتاب در وصف اهل بیت؛ زمان انتخابات از سبزهایی پیروی کرد که به سرور ش امام حسین(ع) بی حرمتی کردند. مبادا ببینیم امیرخانی از اونهایی حمایت کنه که شخصیت اصلی کتاب داستان سیستانش رو دیکتاتور بخونند!!!

ربط داره آقا... ربط داره... کسی که شم سیاسی نداشته باشه و ندونه توی کدوم زمین داره بازی می کنه بازی داده می شه!!!

و اما آخر؛ برای اثبات عملکرد خودمون دیگران رو نفی نکنیم؛ کار شما و سخن رانی شما در مورد فعالیت های سیاسی و توهین به این قبیل فعالیت ها بمثابه این می مونه که با آرپیجی-7 بلند شی نعره بزنی الله اکبر بعد ببینیم به به آقا سنگر خودی رو زده...

آقای امیرخانی اگر زمان انتخابات همین بسیجی های سیاسی کار، توی خیابون ها نبودند و از کیان ولایت دفاع نمی کردند شما الان باید زیر برج میلاد عکس یادگاری با اوباما می گرفتی!

کار فرهنگی کاملا درست است؛ اما خودت خوب می دونی امثال خودت کم هستن؛ یعنی بچه حزب اللهی که در زمان آتش بس کار فرهنگی کنه نداریم چون بچه حزب اللهی همیشه گفتم تنبله! کار شما بسیار معقول و درسته که قلم به دست می گیری و می نویسی اما زمان جنگ باید جنگید نه اینکه نوشت!

بعد جنگ باید از رشادت ها نوشت؛ از رضا امیر خانی انتظار می رفت بنویسه نه اینکه قله دماوند رو فتح کنه! لذت این کجا و آن کجا... لذت دیدن ایران از بالای دماوند کجا و لذت دیدن لبخند دلبر (رهبر) کجا...

کتابی برای چون منی که از سفرنامه های امروزی لذت می برم خیلی دلچسب است ، سبک امیرخانی هم که با ته مایه طنز و انتقاد معجونی است که نمی شود از خیرش گذشت.